آنچه که دراین روزها در نوار ساحلی غزه می گذرد تکرار حوادث تلخی است که ریشه در ظلم دهها ساله صهیونیست ها بر ملت مظلوم فلسطین دارد، و ما آنچه راکه از مردم این سرزمین به یاد داریم ،اسارت و شکنجه و آوارگی در بیابانهای تبعید است.چه سالهای سختی که در اردوگاههای بیابانی سپری کرده اند و کودکان بی شیر در دامن مادرانشان قربانی هوس های اشغالگران شده اند... و اینک باز تکرار همان حادثه های تلخ... تکرار همان تراژدی جانگزای بی خانمانی و آوارگی در بیابانهای بی پناهی نصیب کودکان و مادران غزه است، بی آنکه صدای اعتراضی از کسی برخیزد!
در چنین شرایطی که غیرت انسانی برای حمایت از ستم دیدگان بی پناه به جوش می آید مجامع بین المللی و شورای امنیت سکوت مرگبار را به نشانه حمایت از اشغالگران برگزیده اند و بدتر از آن، سران عرب به رسم جاهلیت سکوت بالاتر از حمایت از غاصبان را پيشه خود ساختند. اعرابی که هیچ گاه جربزه مقاومت در برابر امریکا و اسرائیل را به ملت های عالم نشان نداده اند.همانان که خشت خشت حکومتشان با سرمایه مسلمانان و با ملاتی از سرسپردگی به قدرتهای بزرگ غاصبانه بنا شده است و طبیعی است آنان هیچگاه توان مقاومت، مقابله و اعتراض در برابر تجاوز به حریمشان و نوامیسشان را نداشته و ندارند چه رسد به آنکه توان اعتراض به مهاجمان نوار غزه در آنان وجود داشته باشد.!
امروزه آنچه که بیش از همه و هر چیزی سزاوار نکوهش است صهیونیستهای جنایتکار نیستند بلکه سران سازش کار عرب و همدستی آنان با اشغالگران است که نشانه بارز آن ننگ بزرگی است که حاکم مصر به رغم میل مردمانش انجام داده است و گستاخانه از انسداد گذرگاه رفح سخن می گوي، در حالی که زنان و کودکان و مردان فلسطینی از کمترین امکان زیستی برای نفس کشیدن لحظه شماری می کنند.
و اینک که مبارک در گلوگاه رفح ظالمانه نشسته است و راه را برای مظلومان بسته است باید بدانند رفح، گذرگاه عبور کاروان شرافت و نجابت مسلمانان برای حیات فلسطینیان است و آن کس که این راه را بر مسلمانان بسته است برای همیشه شاهرگ حیات خویش را به ستم قطع کرده است و او زودتر از کودکان بی دارو، در دامان مادران مجروح فلسطینی می میرد و برای همیشه فراموش می شود.
اعراب و همه حامیان رژیم صهیونیستی که از ترس قدرت اسلام ناب و جهانگیری تفکر انقلابی و مردمی امروز در صف حامیان اشغالگران جلوه کرده اند باید بدانند ، که اکنون جنگ با رژیم صهیونیستی جنگ با یک اردوگاه و برای یک هدف کوچک نیست بلکه جنگ با اردوگاه عظیم نظام سلطه صهیونیستی است که عالم را به سیطره خود درآورده است و اشغال حاکمیت بر جهان را با دستان پلید غرب در سرمی پروراند، فلسطین نه یک سرزمین بلکه نشانگاه عزت و عظمت مسلمانان و محل تلاقی دو قدرت بزرگ حق و باطل است.و بدانیم که جنگ با رژیم صهیونیستی، بر سر لقمه اي نان يا قطعه اي خاك نیست، بلکه جنگ برای محو موجودیتی نامشروع است.گرچه امروز کودکان غزه را در محاصره بی امان به نان محتاج کرده اند اما این فقط قصه کوچکی از تراژدی بزرگ فلسطین و سرزمینهای اشغالی است.
ملت مسلملن ایران که همواره یاریگر بزرگ مظلومان عالم
، بخصوص فلسطین است این بار نیز پیشتاز خروش و قیام علیه اشغالگران شد. حرکتهای مردمی در کشورهای عربی و حتی کشورهای غربی نشان از آن دارد که اراده ملت ها از اعمال حکومتهایشان متمایز و متفاوت است و نگارنده معتقد است غم بزرگتر از غم مردم فلسطین،حاکمیت کسانی بر سرنوشت کشورهای اسلامی است که جرات دفاع یا حتی اعتراض در چنین شرایطی را در کم رنگ ترین حالت آن از آنان سلب شده است. این سر افکندگی بزرگ برای اسلام و مسلمانان هیچگاه قابل تحمل نیست.چگونه می شود دنیای اسلام با همه گستردگی منابع و قدرت مادی و معنوی تا این اندازه در برابر یک غده سرطانی ذلیل باشد، و اینک وقت آن است که عذر تقصیر به پیشگاه رسول خدا آوریم تا مگر هدایت شوند.
عبدالوحید فیاضی
رییس سازمان آموزش وپرورش مازندران